Прывітанне, мае дарагія чытачы! Што вы ведаеце пра Беларусь? Трактары? Бульба? Так, як выявілася, дагэтуль шмат людзей думаюць стэрэатыпамі. Самае важнае, пра што я хацеў расказаць вам сёння, - гэта пра тое, як беларускі горад Магілёў некаторы час быў другой сталіцай Расійскай імперыі. І пра тое, як склалася жыццё сям'і апошняга рускага імператара Мікалая II, яго родных, і як там кіравалі краінай. 1 жніўня 1914 года саюзніца Аўстра-Венгрыі Германія абвясціла вайну Расійскай імперыі. Потым, як мы ведаем, пачалася Першая Сусветная вайна. У агульнай складанасці ў беспрэцэдэнтную бойню былі ўцягнутыя 38 дзяржаў (34, уключаючы Расійскую імперыю, на баку Антанты – і 4 дзяржавы на баку аўстра-германскага блока). У пачатку вайны вялікі князь Мікалай Мікалаевіч быў прызначаны Вярхоўным Галоўнакамандуючым, а штаб-кватэра размяшчалася ў Баранавічах. Але ў выніку прарыву нямецкімі войскамі фронту ў раёне польскага горада Горліцы ў траўні-чэрвені 1915 года руская армія была вымушана адступіць, і ў жніўні 1915 года было прынята рашэнне аб пераносе штаба ў Магілёў. Прыбыўшы ў Магілёў, вышэйшае кіраўніцтва стаўкі, уключаючы імператара Мікалая II, які да таго часу ўзяў на сябе кіраўніцтва арміяй, размясцілася ў Губернатарскім доме (не захаваўся) на Губернатарскай плошчы, якая цяпер называецца плошчай Славы. Такім чынам, са жніўня 1915 года Магілёў стаў практычна сталіцай. У горадзе не толькі распрацоўваліся ваенна-стратэгічныя планы, каардынаваліся дыпламатычныя крокі, вяліся перамовы, але і праводзіліся свецкія мерапрыемствы, прэм'еры спектакляў, ладзіліся выступы зорак тагачаснай оперы і эстрады. Сюды прыязджаюць трупы некалькіх вядучых тэатраў Санкт-Пецярбурга, пераязджае опера, адкрываюцца два кінатэатры. Маленькія вулачкі горада былі забітыя машынамі, а ў гатэлях "Брысталь" і "Метраполь" не было свабодных месцаў. Грамадскае жыццё Магілёва дасягнула свайго піку, калі сюды прыехала імператрыца са сваімі дзецьмі. У выніку Лютаўскай рэвалюцыі 1917 года Мікалай II адрокся ад пасаду. Пасля яго адрачэння Вярхоўнымі галоўнакамандуючымі былі па чарзе генералы м.в. Аляксееў, А. а. Брусілаў, Л. Г. Карнілаў. У верасні 1917 года Л.Г. Карнілаў быў арыштаваны, а міністр-старшыня Часовага ўрада А. Ф. Керанскі абвясціў сябе вярхоўным галоўнакамандуючым. Пасля Кастрычніцкай рэвалюцыі абавязкі Вярхоўнага галоўнакамандуючага выконваў начальнік штаба Вярхоўнага галоўнакамандуючага генерал-лейтэнант М.М. Духонін, які знаходзіўся ў Магілёве. Забойства М.М. Духоніна, апошні Вярхоўны галоўнакамандуючы сярод генералаў царскай арміі, падвёў рысу пад існаваннем стаўкі як дзеючага кіруючага органа імператарскай арміі. Стаўка Вярхоўнага галоўнакамандуючага дзейнічала ў Магілёве да 26 лютага 1918 года і была пераведзена ў Арол у сувязі з набліжэннем да горада Аўстра-германскіх войскаў. У нашы дні ў Магілёве захаваўся той самы будынак, які насамрэч быў рэзідэнцыяй рускага цара. Зараз там знаходзіцца краязнаўчы музей. Гэта месца вельмі важна для мясцовых жыхароў, яны ганарацца гэтым.

Што вы думаеце пра гэты артыкул? Магчыма, у вас ёсць дадатковая інфармацыя або каментары? Калі ласка, напішыце сваё меркаванне, пакідайце свае каментары, гэта вельмі важна для мяне, як для пачаткоўца пісьменніка. Які кантэнт вы хочаце бачыць?