Что такое межславянский и с чем его едят

«Ne», rěkl maly princ. «Ja išču prijateljev. Čto znači to, „odomašniti”?»

«To jest něčto uže davno zabyto», rěkla lisica. «To znači: stvoriti svezi...»

«Stvoriti svezi?»

«Očevidno», rěkla lisica. «Nyně ty jesi dlja mene samo někoj maly hlapčik, sovsěm taky, kako sto tysečev drugyh malyh hlapčikov. I ty ne jesi mi potrěbny. A ja ne jesm potrěbny tobě. Dlja tebe ja jesm samo lisica, sovsěm taka, kako sto tysečev drugyh lisic. Ale ako ty me odomašniš, my budemo sobě potrěbni jedin drugomu. Ty budeš dlja mene jediny na světu. A ja budu dlja tebe jediny na světu...»

«Ja načinaju razuměti», rěkl maly princ. «Jest jedna roza... izdavaje mi se, že ona odomašnila me...»

«To jest možno», rěkla lisica. «Na Zemji vidi se vsekake věči...»

«O, ale to ne jest na Zemji», rěkl maly princ.

Lisica izdavala se mnogo ljubopytna:

«Na drugoj planetě?»

«Da.»

«Sut li na onoj planetě lovci?»

«Ne.»

«Kako to interesno! A sut li kury?»

«Ne.»

«Ničto ne jest doskonalo», vozdohnula lisica.

Ale potom ona vratila se k svojej mysli:

«Moje žitje jest jednostajno. Ja lovju kury, ljudi lovet mene. Vse kury sut jednakove i vsi ljudi sut jednakovi. Zatom jest mi trohu dolgočasno. Ale ako li ty odomašniš me, to bude kako by solnce razsvětlilo moje žitje. Ja budu poznavati zvuk kroka, ktory bude različny od vsih ostalyh. Uslyšavši ljudske kroky ja vsegda uběgaju i ukryvaju se pod zemjeju. Ale tvoj krok bude zvučiti mi kako muzika i pozyvati me, že byh izšel iz svojej nory. A potom pozri! Vidiš li onde te žitne polja? Ja ne jedaju hlěb. Dlja mene žito jest bezkoristno. Žitne polja ne vabet me. I to jest smutno! Ale ty imaješ zlate vlasy. I kako čudno bude, kogda me odomašniš! Žito, ktoro jest zlato, bude mi pripominati tebe. I ja budu ljubiti šum větra v žitu...»

Lisica zamolkla i dolgo pogledala na malogo princa.

«Prošu... odomašni me!», rěkla.

«S radostju», odgovoril maly princ, «ale ne imaju mnogo vrěmena. Mně trěba najdti prijateljev i poznati mnogo věčij.»

«Možno jest poznati samo te věči, ktore se odomašni», rěkla lisica. «Ljudi ne imajut uže vrěme, da by poznali čtokoli. Oni kupujut gotove prědmety od trgovcev. Ale nemaje trgovcev, ktori prodavajut prijateljev, i zatom ljudi bolje ne imajut prijateljev. Ako ty hočeš prijatelja, odomašni me!»

«A čto trěba sdělati?», zapytal maly princ.

«Trěba byti mnogo trplivy», odgovorila lisica. «Najprvo sedeš trohu dalje od mene, vot tako, na travu. Ja budu na tebe gledati kraječkom oka, a ty ne budeš govoriti ničto. Govor jest žrlo nedorazuměnj. Ale vsaky denj budeš sědati nemnožko bliže...»

Na drugy denj maly princ prišel snova.

(Раньше тут была цитата из Библии но её никто не понял)

Читать не сложно, а вот писать... батя туши свет

Можете ознакомиться с другими примерами на официальном сайте: